Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Duo Reges: constructio interrete. Cyrenaici quidem non recusant; Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.
Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Beatus sibi videtur esse moriens. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Tum mihi Piso: Quid ergo? At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Non potes, nisi retexueris illa. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Sint modo partes vitae beatae.
Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Pugnant Stoici cum Peripateticis. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Sed ego in hoc resisto; Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit?
